У Брэмене беларускія незалежныя прафсаюзы ўзнялі тэму гвалту

6 снежня ў Доме прафсаюзаў Брэмена арганізацыя Salidarnast e.V. правяла мерапрыемства ў рамках міжнароднай кампаніі «16 дзён барацьбы за ліквідацыю гвалту ў адносінах да жанчын». Удзельнікамі сталі актывісты незалежных беларускіх прафсаюзаў і члены іх сем'яў, а таксама госці з розных гарадоў — Брэмена, Варшавы, Франкфурта-на-Майне і Гановера.

Да сустрэчы далучыліся заснавальнік і дырэктар Офіса па правах людзей з інваліднасцю Сяргей Драздоўскі і лідар Беларускай сацыял-дэмакратычнай партыі (Грамада) Ігар Барысаў.

Нягледзячы на ​​сур'ёзнасць тэмы, арганізатары свядома выбралі інтэрактыўны, "жывы" фармат з элементамі гульні, абмеркаваннямі і заданнямі. Спікеры адзначалі, што гвалт у адносінах да жанчын закранае мільёны людзей і не абмяжоўваецца толькі працоўным месцам: ён пранікае ў паўсядзённае жыццё, разбурае бяспеку, здароўе і магчымасці. Некаторыя ўдзельнікі дзяліліся ўласным досведам супрацьстаяння гвалту і дыскрымінацыі на працы.

У час сустрэчы абмяркоўваліся гендэрныя стэрэатыпы, прафсаюзны вопыт абароны жанчын, а таксама Канвенцыя МАП нумар 190 аб ліквідацыі насілля і дамаганняў у сферы працы. Лізавета Мерляк і Яўгенія Палуян прадставілі распрацаваны імі яшчэ ў Беларусі «Гвалтометр» - гэта наглядная шкала гвалту і дамаганняў на працоўным месцы, якая дапамагае жанчыне зразумець, дзе сканчаецца «няёмкасць» і пачынаецца недапушчальнае.

Лізавета Мерляк таксама расказала пра сутнасць Канвенцыі МАП №190 і пра тое, чаму яе прыняцце важнае ў тым ліку для Беларусі. Дадаткам да дыскусіі стала міні-выстава карыкатур Яўгеніі Палуян аб гвалце на працоўным месцы. Марыя Тарадзецкая разам з Таццянай Трафімавай правялі блок аб гендэрных стэрэатыпах у гульнявой форме.

Арганізатары нагадалі: у ЕС кожная трэцяя жанчына сутыкалася з фізічным, сэксуальным ці псіхалагічным гвалтам у асабістых адносінах, а ў свеце гэтыя лічбы яшчэ вышэйшыя. Таму тэма гвалту - гэта не «асабістая справа», а праблема працоўнага месца, праблема грамадства і пытанне правоў чалавека. У сувязі з гэтым удзельнікам прапанавалі развянчаць некалькі ўстойлівых міфаў.

Першы міф - што гвалт з боку партнёра з'яўляецца асабістай справай і не тычыцца грамадства. Насамрэч яно ўплывае на бяспеку, дабрабыт і роўнасць, а Канвенцыя МАП №190 прама прызнае яго праблемай працоўнага месца: гвалт зніжае працаздольнасць, павялічвае колькасць прагулаў і можа рызыкаваць калегамі, пры гэтым праца часта застаецца адной з нямногіх бяспечных прастор.

Другі міф - што працадаўцы нічога не могуць зрабіць. Могуць: ацэнка рызык, гнуткі графік, абароненая кантактная інфармацыя, бяспечныя ўмовы працы, аплатны водпуск і зразумелыя пратаколы падтрымкі рэальна мяняюць сітуацыю і часам ратуюць.

Трэці міф - што "ўсё занадта складана". Часам пытанне "Ці бяспечна вам дома?" ужо адкрывае шлях да дапамогі. Важна выслухаць без асуджэння, паважаць самастойнасць чалавека і, пры неабходнасці, накіраваць да службаў падтрымкі. У выпадку непасрэднай небяспекі трэба звяртацца ў паліцыю.

Чацвёрты міф - што гэта "не тэма прафсаюзаў". Насамрэч прафсаюзы могуць і павінны адыгрываць ключавую ролю ў прафілактыцы і абароне: праз калектыўныя дамовы, навучанне, адвакацыю і супрацоўніцтва з НДА.

Асобна варта падкрэсліць, што Беларускі кангрэс дэмакратычных прафсаюзаў (БКДП) удзельнічае і ў працы "на будучыню" - у падрыхтоўцы рэформы заканадаўства аб супрацьдзеянні дыскрымінацыі ў сферы працы ў Рэспубліцы Беларусь, уключанай у "Рэанімацыйны пакет рэформ".

У гэтым праекце фіксуюцца нормы аб недапушчальнасці гендэрнага гвалту і дамаганняў на працоўным месцы і ў сітуацыях звязаных з працай: ад камандзіровак і навучання да службовай перапіскі і паездак на працу. Асобным блокам прапісана разуменне сэксуальных дамаганняў як формы гендэрнай дыскрымінацыі, якая зневажае годнасць чалавека і стварае варожую атмасферу, а таксама пералічваюцца канкрэтныя праявы - ад «жартаў» і каментароў да пагроз, шантажу і прымусу.

Read in rus and eng