У мінулую нядзелю, 14 мая 2023 года, на святой Імшы ў саборы Petrus en Pauluskerk Kerkplein Schaesberg (Нідэрланды) сабралася група людзей, каб аддаць даніну павагі 130 загінуўшым шахцёрам, 50 наземным і 12 работнікам коксахімічнага завода. Прысутныя гаварылі не толькі аб нідэрландскіх работніках загінуўшых на вытворчасці. Удзельнікі сустрэчы ўспомнілі аб становішчы шахцёраў у Беларусі і Турцыі.
Калі гаворка заходзіць аб шахцёрах, вельмі часта ўспамінаюцца жудасныя катастрофы, якія сталі прычынай гора і страт. Адна з іх адбылася на шахце імя Маўрыца ў Гелене 3 сакавіка 1958 года, калі абрынулася крэпасць і забрала жыцці сямі шахцёраў. Іх імёны: JLF Blommaert, B.Groot Karsijn, F. Hipwood, Silvio Lindiri, JD Noort, Vittorio Pintusen і F.K.Zitarski. Гэта толькі адно са мностваў трагічных здарэнняў, якія ўвесь час адбываюцца на шахтах у розных краінах свету.
13 мая 2014 года ў Соме (Турцыя) адбылася адна з самых жудасных катастроф на шахце апошніх гадоў. Тады 301 шахцёр загінуў у выніку страшнага здарэння. 17 мая 2010 года ў Зонгулдаку, таксама ў Турцыі, 30 чалавек сталі ахвярамі выбуху руднічнага газу.
Аб Беларусі гаварылі дзякуючы шматгадоваму супрацоўніцтву нідэрландскага прафсаюзнага аб'яднання FNV і БКДП у сферы бяспекі працы на вытворчасці. Некаторыя з удзельнікаў сустракаліся з салігорскімі шахцёрамі і ведаюць аб умовах працы з іх вуснаў.
Не толькі ў Турцыі пакутуюць ад небяспек, звязаных з горнымі працамі. У многіх краінах свету шахцёры сутыкаюцца з рызыкай кожны дзень. У Беларусі, Бельгіі, Германіі, Расіі, Чылі, Украіне і іншых месцах знаходзяцца шахты, дзе жыцці працоўных вісяць на валаску. Гэта нагадвае нам аб небяспеках, з якімі сутыкаюцца шахцёры ва ўсім свеце.
Не забывайце, што шахцёры - гэта тыя, хто рызыкуе сваім жыццём дзеля здабычы карысных выкапняў, якія з'яўляюцца асновай для нашага сучаснага ладу жыцця. Яны штодня ўваходзяць у глыбіні зямлі, каб прынесці святло і цяпло ў нашы дамы, энергію для нашых прадпрыемстваў і сыравіну для нашых вытворчасцей.
Давайце памятаць і аддаваць даніну павагі ўсім шахцёрам, працуючы ў глыбінях зямлі, няхай гэта будзе ў Беларусі, Турцыі ці ў любым іншым пункце свету. Іх ахвяра і самаахвярнасць не павінны быць забытымі, а павінны служыць напамінам аб тым, што без іх працы і адвагі наш свет быў бы зусім іншым.
Удзельнікі памятнага мерапрыемства спадзяюцца, што да гэтай штомесячнай акцыі, якая стала традыцыяй, далучацца і ў іншых краінах.