Вынікі пошуку

Экс-палітвязень распавяла аб тым, як адбывала тэрмін у гомельскай калоніі №4. Цяпер Аксана (імя зменена па просьбе суразмоўніцы) у бяспецы. - Якія былі ўмовы ў калоніі? - Першыя шокавыя ўражанні я атрымала пад час этапавання з СІЗА ў калонію. Чамусьці не запомнілася перамяшчэнне з аўтазака ў цягнік. Магчыма, у дзень майго этапа было мала людзей, таму ўсё прайшло хутка і адносна лёгка. Але калі па дарозе да Гомеля сабралі ўвесь "этап", прыйшлося раскладваць усе тры ярусы ляжанак. На другім і трэцім ярусе можна было толькі легчы ўшчыльную бок аб бок з чужымі людзьмі. Мне ўдалося закаціцца на самы край, і я праспала амаль усю дарогу, 11-12 гадзін. Але схадзіць у прыбіральню можна было толькі ў пэўны час, вельмі многія гатовы былі мачыцца ў бутэлькі ў паўсагнутым стане на верхнім ярусе, таму што чакаць, калі дазволяць наведаць туалет, прыйшлося б больш за гадзіну. На шчасце, усе дацярпелі. Але жанчыны плакалі ад болю. Складана сказаць, колькі часу да размяшчэння іх у цягніку яны не мелі магчымасць схадзіць у прыбіральню. Усіх этапаваных асуджаных забяспечылі сухім пайком, але чыста тэхнічна з'есці яго можна было толькі па прыбыцці. У самой калоніі людзі спачатку выдыхнулі. Неба, рукі за спіной трымаць не трэба. Тварам да сцяны стаяць не трэба. Душ, набліжана падобны да сучаснага, часу для яго прыняцця дастаткова. Вокны без кратаў, паток дзённага святла, чыстая і прапрасаваная бялізна. Непрыемна здзівіла адзенне. Спалучэнне колеру: чорны трыкатаж і абутак, аліўкавы касцюм пінжак і спадніца, малінавая кашуля і сукенка, васільковая ватоўка. Гэта і смяшыла, і засмучала адначасова. Стан адзення для тых, хто папаў у калонію на кароткі тэрмін, быў сумным. Новую выдавалі толькі тым, хто прыехаў на два гады і болей. Абутак - з грубай скуры, не ўцепленай для зімы. У ёй трэба было праводзіць час з ранішняга пастраення да 20:30 ці да адбою, калі працавалі ў другую змену. Жудасныя калготкі, халодныя, сінтэтычныя, без стрейчу, калені надзімаліся як ветразі ўжо пасля пары гадзін носкі, гумка не ўтрымлівала іх на таліі, увесь час з'язджалі ўніз. Камусьці выдалі ўцепленыя рэйтузы, камусьці не. Мала каму пашанцавала з памерам. Усяго адна тонкая начная сарочка на ноч у дрэнна ацепленых памяшканнях. Словам, калі жанчына не мела пры сабе дастаткова неабходных цёплых рэчаў, то была асуджана на гінекалагічныя захворванні ў халоднае надвор'е. Сінтэтычныя шапкі памнажалі перхаць, сверб, выпадзенне валасоў. У такой шапцы праз дзень пасля санітарнай апрацоўкі галавы грыбок вяртаўся ў поўным аб'ёме. А ў летні перыяд, як высветлілася, роля парніка для грыбка выконвала сацінавая хустка, якую можна было здымаць вельмі рэдка. Канфіскавалі вітаміны. У медыкаў пазней можна было выпытаць комплексы тыпу "Аевіт" і нейкія мінералы айчыннай вытворчасці. Вадкія мыйныя сродкі мы са слязамі злівалі ў вёдра са смеццем. Калі пры сабе, акрамя вадкага парашка, нічога не было, выдавалася карычневае гаспадарчае мыла. - Якія былі правілы ўнутранага распарадку? - Хтосьці не можа запомніць рапарт, хтосьці забыўся прыбраць з тумбы вопратку на ноч, хтосьці мацюкнуўся ў страі на вуліцы - першыя пакаранні. Першыя даносы. Вучымся ратаваць сябе і тых, хто нам сімпатычны, вучымся хлусіць, не міргнуўшы вокам. "Гэта не я!" - галоўная ўстаноўка, якую неабходна ўшыць у свой мозг на перыяд знаходжання ў калоніі. Пазней яна прымае розныя варыяцыі. Прыход аператыўнікаў з індывідуальнымі прапановамі за зачыненымі дзвярыма падпісаць дамову на прадстаўленне інфармацыі аб іншых асуджаных. Разуменне, што тут пра мінулае жыццё лепш забыцца і ўвогуле нічога і нідзе не прамаўляць услых. Гэтыя працяглыя, хвілін па 40, гутаркі сам-насам з аператыўнікам выклікалі ўсеагульныя паранаідальныя настроі. Цябе выдзіралі са строю, выводзілі на дыялог у закрытым кабінеце, а, вярнуўшыся ў агульны пакой, цябе чакаў допыт астатніх асуджаных на прадмет крэпасці твайго духу. Не ўсе адмаўляліся ад здзелкі. Не ўсё гэта хавалі. Такім чынам, ужо ў каранціне нас падзялялі і нацкоўвалі адзін на аднаго. - Як размяркоўвалі па атрадах? - Непрыемная камісія, дзе раней ветлівыя пры першым знаёмстве людзі ў пагонах ператвараліся ў адну бяздушную машыну-сіта, якая, па незразумелых для цябе параметрах, вызначала, ці варта цябе закінуць у так званы прэс-атрад ці, калі жанчына ўжо пагадзілася на супрацоўніцтва, яе намінальна прадстаўлялі ўсім прысутным і праводзілі пасвячэнне ў гас-атрад – мясцовую «эліту», альбо табе пашанцавала і ты пойдзеш туды, дзе ёсць прывідныя чалавечыя каштоўнасці. Да некаторых ужо ў карантыне, як да сведкаў па іншых справах, прыязджалі прадстаўнікі розных структур. Далей - вучымся думаць і бяспечна адказваць на пытанні вельмі хутка: "Гэта не я", "Я нічога не ведаю, гэтыя людзі мне чужыя". У каранціне асуджаныя, якія выконваюць абавязкі выхавальнікаў новапрыбылых, імкнуліся максімальна наблізіць распарадак дня да прапісанага ў правілах унутранага распарадку. Гэта значыць 20-30 чалавек павінны былі, напрыклад, увечар за 15-20 хвілін прыгатавацца да сну. Гучыць як марафон, але спраўляліся. Прыкладна праз тыдзень у агульным пакоі да раніцы ўсе адчулі жудасны пах. Быццам учора ўся секцыя піла "чарніла" і закусвала пратэрмінаванай ліверкай. Прыходзіць разуменне, што 30 чалавек у секцыі могуць спаць толькі пры адчыненых вокнах. Незразумела толькі, як спаць тым, хто мае толькі тонкія гаспадарчыя кашулі. Выхавальнікі праводзяць эксперымент з тымі, хто не забяспечаны і каму дапамагаюць цыгарэтамі. Пытаюцца раптоўна: адкуль? Ёсць тыя, якія адразу здаюць пачаставаўшага. Гэта непрыемна. Частаваць нельга. Нічым і ніколі. Даводзіцца казаць: «гэта не я, не ведаю, навошта яна гэта прыдумала». - Якія віды працы прызначаюць палітвязням? - У залежнасці ад тэрміну, гэта можа быць шыццё на машыне, праца на спецмашыне: прыстрачваць гузікі, заклёпванні. Пазней са швачкі можна сысці на працу з прасам. Працы прыкладна аднолькавай складанасці, у залежнасці ад здольнасцяў. Праблема не ў гэтым. Праблема ў тым, што палітычным не падвышаюць разрад, якія б вытворчыя планы яны не выконвалі. Проста майстры ігнаруюць заявы на павышэнне разраду. - Тыповы працоўны дзень зняволенай у жаночай калоніі? - Пастраенне ў сталовую. Сняданак 15 хвілін. 20 хвілін асабістага часу. Пастраенне на фабрыку. Праверка наяўнасці ўсіх у страі. Эпізадычны індывідуальны агляд на вуліцы. Фабрыка. Вывад на абед строем. Вяртанне строем на рэшту працоўнага дня. Вывад з фабрыкі. Адсейваюцца са строю тыя, хто ідзе на фабрыку ў пазаўрочны час. Астатнія ідуць у атрад, дзяжураць, займаюцца самаабслугоўваннем у жылой зоне, гэта значыць выконваюць розныя віды бясплатных работ рознага ўзроўню фізічнай нагрузкі. Сёння вымытую недасушаную бялізну прыкладна на сто ложкаў трэба перанесці. Заўтра выгрузіць машыну гародніны на склад і пачысціць 50 мяшкоў бульбы. Паслязаўтра разабраць і вынесці са двара на сметнік плітку і бардзюры, папярэдне зняўшы з іх драўляныя альтанкі. Усе работы, з раніцы да вечара, выконваліся ў адным адзенні, якое мы мелі права папраць рукамі два разы на тыдзень. Пральныя машыны ў атрадзе былі зламаныя. Уборка снегу мяшкамі. Выціранне лужын на асфальце анучамі, мыццё платоў, сцен будынкаў перад прыездам усялякіх дэлегацый. Паліў кветак з пераносам вады вёдрамі за 500-700 метраў, пры наяўнасці каналізацыі і фантана ля клумбы. Плюс трэба паспець падрыхтаваць КВЗ, паўдзельнічаць у спартыўных спаборніцтвах, у патрыятычных дыскусіях, намаляваць плакаты для конкурсу ўнутры УДВП МУС РБ. Выпіць таблеткі ўсім з аднаго акна, заўважыць, што ў цябе баліць, і запісацца ў чаргу ў медпункт, патрапіць у медпункт. Выканаць іншыя функцыі, калі ты брыгадзір, заўгас або намеснік заўгаса. Схадзіць на вячэру. Схадзіць у душ і памыць вопратку ў пэўныя дні. Атаварыцца ў краме ў дзень атаваркі. Напісаць лісты родным. Схадзіць на званкі. Падрыхтавацца да сну. Гэта першая змена. У другую змену ўсё тое ж самае, толькі пастраенне на фабрыку пасля абеду. - Ці былі выпадкі адмовы зняволеных працаваць? - Так, я чула аб такіх выпадках. Пакаранне прыкладна ў такім парадку: спачатку клетка ганьбы, потым камісія па пакараннях, потым ШІЗА. Пры рэцыдыве - статус злоснага парушальніка ПВР. Новы артыкул. Дадатковы тэрмін. Перавод у Зарэчча ў папраўчую калонію № 24. Здаецца, так. - Ці меліся там хаця б элементарныя ўмовы для працы і бяспекі працы? - Элементарныя, адносна, так. На фабрыцы, як і на любым беларускім дзяржпрадпрыемстве. Нешта зроблена для таго, каб запусціць вытворчасць, а нешта ніколі фактычна не будзе адпавядаць нарматывам, а толькі на паперы. Асвятленне слабаватае, людзі часта губляюць зрок. Не на ўсіх працоўных месцах ёсць дадатковыя лямпы. Кандыцыянераў няма. Улетку ад задухі адчыненыя вокны не ратуюць. Аптэчак на месцах няма, медыкаменты далёка ад лініі пашыву вырабаў, а пальцы ў швачак часта прабітыя іголкамі наскрозь. Пры дрэнным самаадчуванні працаўніцу павінна адвесці ў санчастку брыгадзір, але паколькі "план гарыць", можа і адмовіць. Санвузел не адпавядае ні маральна-этычным, ні санітарным патрабаванням, там часта няма вады. Пітная вада падаецца пры ўваходзе ў грамадскую прыбіральню. - Ці магчыма было атрымаць адукацыю або прафесійныя навыкі ва ўмовах калоніі? - Так, былі бясплатныя і платныя варыянты павышэння кваліфікацыі, у тым ліку і атрымання вышэйшай адукацыі. - Колькі вы атрымлівалі за месяц у калоніі? - Ад аднаго да сямідзесяці пяці рублёў. Магла скарыстацца дваццаццю пяццю працэнтамі ад заработнай платы. Астатняе здымалі на аплату камунальных паслуг, харчавання, арэнды адзення. Гэта тое, што я бачыла ў разліковых лістках. Якую зарплату фактычна прапускалі праз бухгалтэрыю, я не ведаю. - Ці выкарыстоўваецца праца ў калоніі, як адна з формаў здзекавання над палітвязнямі? - Гэта здзек над усімі зняволенымі. Ім там асоба няма часу вылучаць па катэгорыях. Вытворчасць максімальна выраўноўвае статуты працаўнікоў у вачах адміністрацыі. Але ёсць пункцік, я ўжо казала: разрад палітычным не падвышаюць. Таксама нельга дагнаць план у пазаўрочны час, трэба ўсё паспець за змену. Дзіўнае абмежаванне, паколькі пазаўрочны час не аплочваюць нікому, аплата здзельная. Але пасля змены часта хочацца застацца на фабрыцы, а не ісці ў атрад. - Ці магчымыя якія-небудзь формы скаргаў у сувязі з працоўнымі пытаннямі ва ўмовах калоніі? – Паскардзіцца можна, несумненна. Гэта значыць напісаць скаргу і даслаць яе нескладана. Але як у РБ даказаць, што табе за месяц заплацілі 0.32 руб. у турме, выходзячы з якой, ты не можаш вынесці пацвярджальныя дакументы? У Беларусі, калі не памыляюся, 15 прадпрыемстваў знаходзяцца ў ведамстве УДВП МУС. Дзіўна меркаваць, што вярхушка ўлады не арыентуецца ў прыбытках гэтых прадпрыемстваў і спосабах атрымання прыбыткаў. - Што было найбольш маральна цяжкім у вашай сітуацыі? - Лавіраваць паміж сваім каштоўнасцямі, прынцыпамі і жаданнем хутчэй вярнуцца дадому. Непрыемным здзіўленнем была велізарная колькасць людзей, гатовых абабраць да ніткі і забыцца пра цябе. Гатовых узяць у цябе ежу і здаць за гэта аператыўніку, за пачак цыгарэт ці шакаладку. Прыйшло разуменне, што любое злачынства - гэта вынік прагрэсавальнай сацыяпатыі ў той ці іншай форме, якая ў калоніі толькі пагаршаецца. З калоніі выходзяць сацыяльныя інваліды. Разумець, наколькі масавая гэта з'ява, у які крызіс яна можа выйсці ў рамках адной маленькай краіны, цяжка. Безнадзейнасць - заўсёды цяжка. Цяжка было ўсвядоміць у нейкі момант, што ты губляеш чалавечы і табой кіруе жывёльны стан, у якім хочацца або забіцца ў кут, выскаліўшыся, або накінуцца на крыніцу небяспекі. Адчуць грань, за якой лёгка стаць пацыентам псіхіятра. Цяжка, калі табе здаецца, што ты набыла сябра ў чалавеку, а ён вырашае цябе здрадзіць. Парушыўшы вашыя дамоўленасці, у момант, калі ты становішся чалавеку бескарысная на пэўным этапе. Цяжка прымаць там свае прамашкі. Вельмі балюча адбываюцца такія працэсы. Звычайна яны пад лупай вывучаюцца ўсім калектывам, у якім ты знаходзішся. - Што неабходна рабіць палітвязню, каб падтрымаць сваё фізічнае і псіхалагічнае здароўе, знаходзячыся там? - Творчасць, спорт, самаразвіццё, чытанне, выбіральнасць у зносінах, пастаянны кантакт з блізкімі і роднымі, рот на замку аб мінулым жыцці - строга. Нянавісць разбурае псіхіку вельмі моцна, таму важна захаваць максімальную эмпатыю да любых людзей, але не на практыцы, а ў душы. На практыцы выяўляць эмпатыю тамака трэба, толькі пераканаўшыся, што чалавек не скарыстаецца ёю за цыгарэтку ад опера. Слухаць, чуць, не расказваць пра гэта, выкарыстоўваць толькі ў асабістых мэтах. Умець строга казаць "не". У тым ліку і аператыўным супрацоўнікам, мясцовым псіхолагам, святарам. Ніхто з іх не варты тваёй споведзі. Выкрыцьцё тваіх грахоў перад крымінальным кодэксам іх праца. - Якая падтрымка з боку грамадства ці арганізацый важная для палітвязняў? - Вядома, рэгулярная матэрыяльная дапамога. Прафесійная псіхалагічная праца са сваякамі зняволенага. - Ці сутыкаліся вы з выпадкамі салідарнасці ці ўзаемадапамогі паміж палітвязнямі ў кантэксце працоўнай дзейнасці? - Так. Палітычныя зняволеныя 2020-га - пераважна, ярка выяўленыя эмпаты. Не ўсё, вядома. Часцяком яны не ўмеюць не дапамагаць людзям. Так, сталі больш выбарчымі, але без узаемадапамогі яны не будуць самі сабой. Таму і ў працоўнай сферы, як і ў любой іншай, людзі адзін аднаму дапамагаюць. Read this text in рус

Суддзя суда Наваполацка Зінаіда Балаболава 25 студзеня за распаўсюд «экстрэмісцкіх» матэрыялаў у сацыяльнай мэсэнджэры арыштавала на 15 сутак работніка ААТ «Нафтан Аляксандра Ляшкова. Гэта чацвёртая запар адміністрацыйная ізаляцыя ўдзельніка стачкі 2020 года, якая доўжыцца 59 сутак, перадае «Віцебская Вясна». У судзе стала вядома, што Аляксандр выкарыстоўваючы акаўнт у мэсэнджэры «Telegram» ажыццявіў перасылку паведамлення з канала з назвай «Беларусь галаўнога мозгу», які ўлады ўнеслі ў рэспубліканскі спіс экстрэмісцкіх матэрыялаў. Мужчына ў судовым паседжанні віну не прызнаў, пры гэтым указаў, што ён экстрэмісцкія публікацыі праз свой канал у мэсэнджэры "Telegram" не распаўсюджваў. На падставе ўнутранай перакананасці ў межах ч.2 арт.19.11 КаАП суддзя Балаболава пакарала Ляшкова адміністрацыйным арыштам тэрмінам на пятнаццаць сутак. Крыніца: «Vitsebskaya Viasna» Read this text in eng or рус

Цяжарная жанчына павінна сыходзіць на бальнічны па цяжарнасці і родах. Просіць у дырэктара паменшыць ёй колькасць гадзін у змене, т.я. часта трэба хадзіць да лекара, на розныя абследаванні. Працадаўца адмовіў. Ці законна гэта? Наймальнік абавязаны ўстанаўліваць няпоўны працоўны дзень або няпоўны працоўны тыдзень па просьбе цяжарнай жанчыны, жанчыны, якая мае дзіця ва ўзросце да чатырнаццаці гадоў (у тым ліку знаходзіцца на яе апецы), работніка, які ажыццяўляе догляд за хворым членам сям'і ў адпаведнасці з медыцынскай даведкай аб стане здароўя. (артыкул 289 Працоўнага кодэкса РБ ). Устанаўлівацца такі рэжым працы можа як на канкрэтны тэрмін (напрыклад, на месяц або на ўвесь час работы, што застаўся да догляду работніцы ў водпуск па цяжарнасці і родах), так і на нявызначаны тэрмін. Для ўстанаўлення няпоўнага працоўнага часу наймальніку неабходна: атрымаць ад работніцы заяву з просьбай аб устанаўленні няпоўнага працоўнага дня (няпоўнага працоўнага тыдня). Да заявы неабходна прыкласці меддаведку аб стане здароўя, якая пацвярджае факт цяжарнасці; выдаць загад (распараджэнне) аб устанаўленні няпоўнага працоўнага часу і азнаёміць з ім работніцу; унесці змяненні ў працоўны дагавор (кантракт) шляхам заключэння дадатковага пагаднення да працоўнага дагавора (кантракта) аб устанаўленні няпоўнага рабочага часу і ўказаць у ім рэжым рабочага часу і часу адпачынку, аплату працы. Звесткі аб няпоўным працоўным часе ў працоўную кніжку работніцы не ўносяцца (артыкул 291 Працоўнага кодэкса). Калі вы не ведаеце што рабіць у гэтай сітуацыі — звяртайцеся да нас па параду! Калі ў Вас ёсць канкрэтная сітуацыя і вы не знайшлі тут адказу - вось спасылка на наш чат-бот, дзе вы атрымаеце індывідуальную кансультацыю. Леанід СУДАЛЕНКА, юрыст Salidarnast e.V. з дваццацігадовым досведам у пытаннях абароны правоў працоўных Беларусі. Былы прававы інспектар дэмакратычнага прафсаюза РЭП, сябра праваабарончага цэнтру “Вясна”, лаўрэат міжнародных праваабарончых прэмій. Read this text in рус

Чарговыя выпадкі затрыманняў і сістэматычны пераслед апанентаў рэжыму. Сёння стала вядома аб двух новых выпадках - у Наваполацку і Ваўкавыску. У Наваполацку перад судом паўстаў Зміцер Шалак, бубнач вядомага мясцовага гурта Paranoia Dolls. Летам мінулага года ён быў арыштаваны па адміністрацыйным правапарушэнні, аднак сённяшняе пасяджэнне звязана з двума больш сур'ёзнымі абвінавачаннямі: артыкуламі 369 - "Абраза прадстаўніка ўлады" і 368 ч. 1 - "Абраза прэзідэнта Рэспублікі Беларусь". Гэтыя абвінавачванні падкрэсліваюць трывожную тэндэнцыю да ўзмацнення жорсткасці пакаранняў за выказванні, якія тычацца ўладаў. Суддзёй у гэтай справе выступае Віталь Лапко. Яшчэ адным выпадкам стала затрыманне супрацоўніка прадпрыемства "Белакта" у Ваўкавыску. На "пакаяльным відэа" мужчына прызнаецца ва ўдзеле ў пратэстах і распаўсюджванні "экстрэмісцкіх матэрыялаў". Крыніца: Viasna Read this text in eng or рус

Выбух у новым цэху мінскага радыёзавода «Гарызонт» стаў адной з самы масавых трагедый у Беларусі ў ХХ стагоддзі. Пошук людзей працягваўся трое сутак, вынікам бяды стала як мінімум сотня загінулых і больш за 300 пацярпелых. Але што стала прычынай? Як адрэагавалі ўлады? Каго прызначылі вінаватым? Як паводзілі сябе чыноўнікі? «Наша Ніва» распавяла аб жудаснай прамысловай аварыі ў БССР, якую замоўчвалі савецкія ўлады. Read this text in or рус

Актывіст Беларускага незалежнага прафсаюзу (БНП) Максім Сенік сустракае сваё 45-годдзе за кратамі. Нагадаем, што прафсаюзнага актывіста абвінавацілі па некалькіх артыкулах крымінальнага кодэкса: 368 ч. 1 – Абраза Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь; 361 арт. 4 ч. 2 – Садзейнічанне экстрэмісцкай дзейнасці; 361 арт. 4 ч. 1 – Садзейнічанне экстрэмісцкай дзейнасці. 12 чэрвеня суддзя Гродзенскага абласнога суда Мікалай Рачынскі асудзіў Максіма на 4 гады калоніі ўзмоцненага рэжыму. Вядома, што Максім збіраецца абскарджваць прысуд. На дадзены момант у калоніях і турмах знаходзяцца больш за чатыры дзясяткі прафсаюзных лідараў і актывістаў дэмакратычных прафсаюзаў, а дзейнасць незалежных прафсаюзаў у краіне забаронена. Чытаць гэты тэкст па eng цi рус

Камітэт Арганізацыі Аб'яднаных Нацый (ААН) па правах чалавека ўстанавіў парушэнні правоў на мірны сход і свабоднае выказванне меркавання старшыні прафсаюза работнікаў радыёэлектроннай прамысловасці (РЭП) Генадзя Фядыніча. Аб прынятым у Жэневе рашэнні быў праінфармаваны прафсаюзны юрыст Леанід Судаленка, які абараняў лідара РЭП на міжнародным узроўні. У 2016 годзе Генадзь Фядыніч разам з прадстаўнікамі незалежных прафсаюзаў пратэставалі ў цэнтры Мінска супраць адмовы Мінгарвыканкама ў выдзяленні памяшкання для правядзення прафсаюзнага сходу. Прафсаюзніка абвінавацілі ў правядзенні несанкцыянаванага масавага мерапрыемства (арт. 23.34 КаАП), за што пасля суд Цэнтральнага раёна Мінска выпісаў яму значны штраф (6 300 000 руб.) Каментуючы прынятае ў Жэневе рашэнне Леанід Судаленка адзначыў поўнае ігнараванне з боку беларускіх праваахоўнікаў міжнародных абавязацельстваў краіны: - Нацыянальны Закон аб масавых мерапрыемствах, парушэнне якога паставілі ў віну Фядыніч не можа адмяняць дзеянні Міжнароднага Пакта аб грамадзянскіх і палітычных правах. На жаль, нашыя аргументы не пачулі на нацыянальным узроўні, пасля чаго была пададзена скарга ў ААН. Прафсаюзны юрыст адзначыў, як на стадыі камунікацыі з Камітэтам ААН афіцыйны Мінск спрабаваў ухіліцца ад адказнасці, абвінавачваючы юрыста прафсаюза ў невычарпанні наглядных сродкаў абароны (апеляцыі ў пракуратуру і да старшынь судоў), аднак гэта не дапамагло беларускім чыноўнікам. Юрыспрудэнцыя і практыка Камітэта па правах чалавека зыходзіць з прынцыпу не толькі даступнасці, але і эфектыўнасці сродкаў прававой абароны, якія дзяржава забяспечвае. Нагляд, які ўсё яшчэ захоўваецца ў Беларусі не адпавядае гэтаму патрабаванню, такім чынам, не з'яўляецца эфектыўным. Судаленка таксама адзначыў распачатыя пасля 2020 года маштабныя рэпрэсіі, якія закранулі і незалежныя прафсаюзы. У 2021 годзе на 3 гады ў турму быў кінуты і сам прафсаюзны юрыст, годам пазней быў арыштаваны і асуджаны на 9 гадоў Генадзь Фядыніч. Па рашэнні Вярхоўнага Суда ліквідаваная і прафсаюзная арганізацыя РЭП. Згодна з прынятым рашэннем беларускі ўрад абавязаны прадаставіць прафсаюзнаму лідару эфектыўныя сродкі прававой абароны, уключаючы кампенсацыі ўсіх панесеных па справе расходаў, а таксама змяніць нацыянальны закон аб масавых мерапрыемствах такім чынам, каб практыка яго прымянення не прыводзіла ў далейшым да такіх парушэнняў. І хаця ў 2023 годзе ўрад Беларусі паспяшаўся выйсці з працэдуры разгляду індывідуальных скаргаў у Камітэце ААН па правах чалавека, тым не менш, прававы дэмарш не вызваляе афіцыйны Мінск ад захавання грамадзянскіх і палітычных правоў беларускіх грамадзян. Юрыст Судаленка, які выйшаў летась на свабоду, адзначыў, што Рэспубліка Беларусь, на жаль, стала адзінай дзяржавай у XXI стагоддзі, якая выйшла з Факультатыўнага пратакола, ратыфікаванага на міжнародным узроўні 117 дзяржавамі: - У новай Беларусі ўсе прынятыя ў ААН рашэнні абавязкова будуць выкананы, а ахвяры парушэнняў атрымаюць справядлівыя і разумныя кампенсацыі. Read this text in eng or рус

30 студзеня памёр Аляксандр Куваннікаў, сябра Беларускага Незалежнага прафсаюза (БНП). Ён з’ехаў у Польшчу праз патэнцыйны палітычны пераслед і жыў у Быдгашчы. У 2020 годзе ён быў адзіным, хто сыйшоў у стачку на Гродзенскай тытунёвай фабрыцы. Аб смерці паведамілі яго сябры і напісалі ў чатах беларусаў замежжа. У Аляксандра за мяжой засталася жонка Жанна і чацвёра дзяцей, у Беларусі - мама. «Зараз перад Жаннай стаіць шэраг цяжкіх задач, звязаных з пахаваннем. Магчыма, цела будзе перавезена ў Беларусь. Пакуль няма дакладнай інфармацыі наконт яго смерці», — напісаў яго знаёмы. Дапамагчы сям'і можна па спасылцы. Аляксандр Куваннікаў працаваў чысцільшчыкам абсталявання на Гродзенскай тытунёвай фабрыцы. 14 лістапада 2020 года ён паведаміў кіраўніцтву аб тым, што далучаецца да стачкі. Са 150 пратэстоўцаў, на фабрыцы, ён адзіны далучыўся да страйку. Праз шэсць дзён яго звольнілі па артыкуле за невыкананне працоўных абавязкаў. У 2021 годзе яго шукалі беларускія сілавікі - прыйшлі да яго тады 62-гадовай маці. Аляксандр цікавіўся гарбатай — некаторыя гродзенцы могуць памятаць яго чайныя вечарыны ў тайм-кафэ «Партал». Нефармалы ведаюць яго як «Сашу Панка». Read this text in eng or рус

У выніку чарговага рэйду сілавікоў на шклозаводзе "Нёман" у Бярозаўцы (Гродзенская вобласць) былі затрыманыя пяць чалавек па абвінавачанні ў "распаўсюдзе экстрэмісцкіх матэрыялаў", паведамляюць праваабаронцы. Гэтыя арышты ідуць за апошнімі трыма выпадкамі затрыманняў, якія адбыліся ў жніўні, лістападзе і снежня мінулага года, калі былі затрыманыя каля амаль 30 чалавек. Гэта ўжо чацвёрты выпадак масавых арыштаў на шклозаводзе за апошнія паўгода. Усе яны звязаныя з тэрорам супраць нелаяльных да дзейнага рэжыму работнікаў. Прычынай затрыманняў звычайна становяцца падпіскі і лайкі, якія пакінулі работнікі пад публікацыямі апазіцыйных выданняў у сацыяльных сетках. Неаднаразовыя выпадкі затрыманняў супрацоўнікаў прадпрыемстваў па ўсёй Беларусі ў 2023 годзе ўказваюць на ўзмацненне рэпрэсій у дачыненні да тых, хто выказвае незадаволенасць палітыкай бягучага рэжыму. Read this text in eng or рус

30 студзеня ў судзе Наваполацку разглядалася справа аб «экстрэмізме», у межах якой абвінавачваецца кіраўнік сектара бухгалтэрыі «Палімір» - Аксана Капшуль - былая жонка палітвязня, актывіста Беларускага Незалежнага прафсаюза (БНП) юрысконсульта ААТ «Нафтан» Аляксандра Капшуля. Аб выніках судовага паседжання пакуль не вядома. 23 студзеня 2024 года жонку палітвязня арыштавалі падчас масавых затрыманняў, праведзеных сілавымі структурамі. Падчас гэтай аблавы праходзілі допыты і ператрусы ў сваякоў палітвязняў. Агулам было затрымана каля 200 чалавек па ўсёй краіне. Аксана Капшуль з'яўляецца вядучым спецыялістам прадпрыемства. У 2020 годзе яна ўзначальвала сектар уліку доўгатэрміновых актываў у кампаніі "Палімір", паведамляе група "Нафтан супраць экстрэмізму". Read this text in eng or рус

Па дадзеных берасцейскай "Вясны", выйшла на волю 62-гадовая прафсаюзная лідарка дэмакратычнага Прафсаюза радыёэлектроннай прамысловасці (РЭП) Зінаіда Міхнюк. Яна адбыла ў калоніі за «абразу Лукашэнкі» два гады зняволення. Нагадаем, на Дзень Волі ў Брэсце сілавікі праз акно ўламіліся ў дом актывісткі незалежнага прафсаюза, правялі ператрус, а потым затрымалі яе. Пазней Зінаіду абвінавацілі ў абразе Лукашэнкі па ч.1 арт.368 КК і 18 траўня 2022 прызначылі 2 гады калоніі. Яе абвінавачвалі на падставе матэрыялаў з праслухоўвання размовы, якое стаяла ў яе як у актывісткі прафсаюза РЭП. Свой тэрмін Зінаіда адбывала ў гомельскай жаночай калоніі №4. Учора, 29 студзеня 2024, яна выйшла на волю адбыўшы ўвесь тэрмін. Read this text in eng or рус

24-26 студзеня прадстаўнікі шведскіх прафсаюзаў і асацыяцыі Salidarnast сабраліся ў Брэмене для абмеркавання актуальных пытанняў, звязаных з правамі працоўных у Беларусі. Дэлегацыя шведскіх прафсаюзных аб'яднанняў LO, TCO, Saco, іх сяброўскіх арганізацый (ST, Unionen, SSR, SRAT) і арганізацыі Union to Union прыбыла з азнаямленчым візітам для далейшага супрацоўніцтва з e.v. Salidarnast. Сустрэча, якая праходзіла ў доме прафсаюзаў Брэмена, стала важнай пляцоўкай для абмену інфармацыяй і стратэгічных ідэй, накіраваных на ўздзеянне на сітуацыю з правамі прафсаюзаў у Беларусі. Кіраўнік асацыяцыі Salidarnast Лізавета Мерляк прадставіла міжнародную і гуманітарную дзейнасць арганізацыі. Марыя Тарадзецкая акрэсліла рамкі супрацоўніцтва асацыяцыі ў публічным сектары з медыкамі, выкладчыкамі і студэнтамі з Беларусі. Абмяркоўваліся пытанні падтрымкі беларускіх прафсаюзаў, якія падаўляюцца ўладамі, а таксама планы супрацоўніцтва для вызвалення зняволеных прафсаюзных актывістаў і лідараў. Другі дзень сустрэчы быў прысвечаны абмеркаванню прымянення 33 параграфа Статута Міжнароднай Арганізацыі Працы (МАП) да Беларусі і праблеме прымусовай працы. Максім Пазнякоў, выконваючы абавязкі старшыні БКДП, падзяліўся вопытам прымянення 33 параграфа і наяўнасці цяжкасцей у гэтым напрамку. Марыя Жарылоўская расказала аб практыцы прымянення прымусовай працы ў краіне і аб інфармацыйнай кампаніі, накіраванай на прыцягненне ўвагі беларускіх і замежных СМІ да гэтай праблемы. Сабраная інфармацыя будзе ўключана ў справаздачу для МАП і зварот да Спецыяльных дакладчыкаў ААН па сучасных формах рабства. Юрыст Асацыяцыі Леанід Судаленка, былы палітвязень, распавёў пра свой асабісты досвед знаходжання ў турме, умовы працы і стаўленне да палітычных зняволеных. У рамках візіту шведскіх прафсаюзнікаў адбылася сустрэча з першай жанчынай-прэзідэнтам мясцовага парламента Брэмена - Анцье Гротэр (Antje Grotheer). Прадстаўніца Сацыял-дэмакратычнай партыі выказала важнасць падтрымкі прафсаюзных актывістаў з Беларусі. Яна адзначыла, што ганзейская гісторыя горада і міжнародны гандаль абумовілі інтэрнацыянальнасць і мультыкультурнасць Брэмена. Таму гарадскія ўлады з разуменнем паставіліся да сітуацыі з прафсаюзнымі актывістамі з Беларусі, таксама, як у пачатку 80-х гг мінулага стагоддзя, у горадзе знайшлі свой другі дом і прадстаўнікі польскай "Салідарнасці". Кіраўнік прафсаюзаў Брэмена Эрнэста Хардэр, які адыграў важкую ролю ў пераездзе беларускіх прафактывістаў у Брэмен, адзначыў, што падтрымка мясцовага ўрада і DGB дазволіла аператыўна дапамагчы палітычным уцекачам. І сёння актывісты e.v. Salidarnast, сталі часткай брэменскай прафсаюзнай сям'і і грамадства. У сваю чаргу, Максім Пазнякоў падзякаваў і прэзідэнту парламенту і кіраўніку брэменскіх прафсаюзаў за тое, што горад стаў для беларускіх прафсаюзнікаў і іх сем'яў другім домам і пляцоўкай для далейшай барацьбы за дэмакратыю і прафсаюзны рух: «Гэты крок салідарнасці важны для ўсяго сусветнага прафсаюзнага руху ў цэлым». Напрыканцы сустрэчы Лізавета Мерляк уручыла прэзідэнту парламента футболку з заклікам вызваліць палітычных зняволеных у Беларусі, падкрэсліваючы важнасць сусветнай салідарнасці ў абароне правоў чалавека. Read this text in eng or рус